Λαογραφικά στοιχεία

1. ΓΕΝΙΚΑ

 

Η Μυρσίνη (γνωστή μέχρι το 1915 ως Σουλεϊμάναγα), κατέχει τμήμα της ΒΔ Ηλείας. Η θέση της, όπως αυτή περικλείεται γύρωθεν, από ξηράς και θαλάσσης, ομοιάζει με εικόνα φέτας καρπουζιού ή φωλιάς παραδοσιακό χελιδονιού. ΒΑ συνορεύει με το Δήμο Λεχαινών, Α-ΝΑ με τον Δήμο Ανδραβίδας, ΝΑ – ΝΔ με την Κοινότητα Στρουσίου, Δ – ΝΔ με την κοινότητα Νεοχωρίου ενώ όλο το ΒΔ τμήμα της βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος.

Η Μυρσίνη εκτείνεται σε έκταση 12.406 στρεμμάτων και είναι ένα από ευφορότερα μέρη του Νομού. Μέχρι και την δεκαετία του ’60 παράγοντα σε σχετικά μεγάλες ποσότητες ,σταφίδα, κρασί, λάδι, δημητριακά, καρπούζι και πεπόνι.

 

 

 

 

 

2. ΑΝΑΔΑΣΜΟΣ

 Ο Παραδοσιακός τρόπος καλλιεργειών καθώς και παραδοσιακά προϊόντα σταφίδα κλπ) χάθηκαν με την κατασκευή του φράγματος Πηνειού, δηλαδή, με την άρδευση πλέον ολόκληρου του κάμπου Γαστούνης και την εμφάνιση του τρακτέρ, που εκτόπισε το άλογο. Τούτου όμως προηγήθηκε ο Αναδα­σμός δηλαδή η συγκέντρωση των μικροτεμαχίων σε ενιαίες ιδιοκτησίες και η κατασκευή του δικτύου άρδευσης, που αποτελούν, τα αποστραγγιστικά αυλάκια (ανά 300μ.), δρόμοι (ομοίως ανά 300μ.), υπόγεια όδευση αγωγών διοχέτευσης νερού και σημεία παροχής (βάνες).

Ο Αναδασμός στην περιοχή Μυρσίνης άρχισε το 1967 και ολοκληρώθηκε το 1970, όπου άρχισαν και τα ανάλογα έργα. Η περιοχή άρχισε να αρδεύε­ται κανονικά πλέον το 1977.

 

3. ΔΙΕΝΕΞΗ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝΑΓΑ – ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ

Τα όρια των κοινοτήτων Σουλεϊμάναγα και Νεοχωρίου, καθορίστηκαν, οριστικά, μετά από απόφαση του Ειρηνοδικείου Μυρτουντίων, στο οποίο ε.χαν προσφύγει οι δύο κοινότητες, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1914 και επί προεδρίας, για το μεν Σουλεϊμάναγα, Πέτρου Κολλιόπουλου, για το δε Νεοχώρι, Χρήστου Ζαφειρόπουλου.

    Το Νεοχώρι δεν δεχόταν να φτάνουν τα όρια του Σουλεϊμάναγα μέχρι "του σημείου καθ’ ο η οδός ταύτη (Κυλλήνης) συναντά την ανατολικομεσημβρινή όχθη του εις απόστασιν διακοσίων περίπου μέ­τρων εκ του εγγύς φυλακείου της Σιδηρ. Γραμμής Κυλλήνης ευρισκομένου λαγκαδίου, γνωστού υπό το όνομα "Παργαρίτης" εις ο και καταλήγουσι (τα όρια)".

    Και η διευθέτηση: "… διότι και εντεύθεν της ως άνω καθορισθείσης γραμμής αφέθησαν γαίαι μελών της γειτνιαζούσης κοινότητος, αύται μικραί εκτάσεις ούσαι, οι πρόεδροι δε δια την κοινότητα, ανήκον αρχικώς εις μέλη. της Κοινότητος Σουλεϊμάναγα, εις την περιοχή της αυτής κοινότητος ευρισκόμενοι προ ολίγων μόλις ετών περιελθών δι’αγοράς εις μέλη της Κοινότητος Νεοχωρίου, άλλως δε εις αντιστάθμισιν πάσης προσόδου εκ τούτων ής ήθελεν τυχόν στερηθεί η Κοινότης Νεοχω­ρίου αφέθη αυτή, εκ τεσσαράκοντα στρεμμάτων συνεχόμενη σταφιδά-μπελος των αδελφών Σκαρυκαρδούνη μελών της κοινότητος Σουλεϊ-μάναγα”

  

4. Η "ΛΙΜΝΑ" ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ

Την περιοχή Μυρσίνης διασχίζουν τρεις χείμαρροι – ποταμοί. Ο Μέλισ­σος, ο Ανισάτος και ο Γιαννίτσης. Σχετικά με τα ρέματα αυτά, ο εξ Ηλείας Γυμνασιάρχης Γεώργιος Παπανδρέου(καταγωγή από το Σκούπι, που μετονομάστηκε αργότερα σε Πάος), στο βιβλίο του η «Η ΗΛΕΙΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ»(έκδοση 1924) σημειώνει :

«Ο των Λεχαινών μικρός χείμαρρος Μέλισσος ο διερχόμενος και διαμέσου, της πολίχνης ταύτης και όστις ρέων απ’ Α προς Δ χύνεται εις τον Κυλλήνιο κόλπο… (Χείμαρρος), Μπαραμπούτι έξωθεν της Ανδραβίδας, όστις χύνεται εις τον Κυλλήνιο κόλπο, όπου πιθανότατα ήσαν αι αρχαίοι εκβολαί του Πηνειού… Γιαννίτσης, νοτιώτερον του άνω (του Ανισάτου)". Απ’ ότι εκ της περιγραφής διαφαίνεται, αλλά και αλλού στο βιβλίο του όπως ομολογεί ο Γ. Παπανδρέου, δεν γνωρίζει την περιοχή (Μυρσίνη – Στρούσι κ.λ.π.) γιατί ποτέ δεν την επεσκέφθη. 

 

 

Για δε τη "Λίμνη" ("λίμνα") της Μυρσίνης αναφέρει."… η μεταξύ Γλαρέτζης και Λεχαινών Λίμνη, εν η πιθανώτατα ήτο ο αρχαίος μυχός του Κυλλήνιου κόλπου καταχωσθείς και ούτος ουν τω χρόνω μετά της αρ­χαίας πόλεως και του λιμένος της Κυλλήνης και απομείναντος του μικρού τούτου χαμηλώματος της Λίμνης, ήτις εκτάσεως 10 περίπου στρεμμάτων χρησιμεύει και ως μικρόν ιχθυοτροφείο (;) (πιθανώτατα νοείται η θέση Γκογκόνια") αλλά και περαιτέρω και προς Β της λίμνης είναι μεγάλη έκτασης ακαλλιέργητος ένεκα των λιμναζόντων αυτόθι υδάτων άνευ διεξό­δου διότι από της θαλάσσης προσχώσεις (τα "τούμπια" άμμου) εσχημάτισαν επ’ ίσης λωρίδα και επομένως η ευφορωτάτη αύτη και ακαλλιέργητος πεδιάς (δηλαδή "Ψαθιάς" - "Σάρωμα") μεταβάλλεται εις λιμνοθάλασσα

  

5. ΓΚΟΓΚΟΝΙΑ

Το τοπωνύμιο αυτό που περιελάμβανε τον χώρο περί την μικρή λίμνη, συμπεριλαμβανομένης, (κοντά στις εκβολές του Γιαννίτση"), μεταφέρθηκε στους Μυρσιναίους από γενιά σε γενιά. Το πως δόθηκε η ονομασία αυτή και από ποιον, δεν είναι γνωστό. Είναι δε το μοναδικό τοπωνύμιο της Μυρσί­νης που δεν "ερμηνεύεται", όπως όλα τα άλλα π.χ. "Ψαθιάς", "Γλυκόριζο", "Κεραμίδι", "Παλιόμυλος", "Κρεμύδι", "Λαπατίνα" κλπ.

Μελετώντας κανείς το βιβλίο του Ανδρέα Μπούτσικα "Η Φραγκοκρατία στην Ηλεία (Τοπωνύμια – Κάστρα – ναοί)", Τόμος Β’ στην σελίδα 103 συναντά

 

 

  Το τοπωνύμιο Γκογκόνας (GΟΟΟΝΑS). Γράφει λοιπόν σχετικά: "Ο GOGONAS, βρισκόταν κοντά στην Παλαιόπολη και στην αντίπερα όχθη του Πηνειού. ίσως στη θέση του Τραγανού. Ο Δραγούμης υποστηρίζει ότι η τοπωνυμία αυτή προήλθε από διαστροφή του "Τραγανός". Ο καθηγητής BON θεωρεί ως ελάχιστα πιθανό πως (GOGOAS είναι το Τραγανό. Πάντως, η τοποθεσία του στο σημείο αυτό, ταιριάζει αναμφίβολα.."

 

 

  

 

 

Επισκεφθείτε μας