Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (¨ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ¨)

(Διονυσίου Ν. Μπώκου: «ΜΥΡΣΙΝΗ – Η ιστορία και ο κόσμος της»

ΜΕΡΟΣ ΙΖ΄ - ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ – ΚΕΦ.5 – Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (¨ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ¨) Σελ.248-251)

           

              Ένα επίσης σημαντικό επίτευγμα των Μυρσιναίων είναι και αυτό της κτίσης του ναού του Σωτήρος (στην παραθαλάσσια περιοχή του χωριού), της ¨Σωτηρούλας¨. Πρωτεργάτης της ιδέας και της υλοποίησής της στη συνέχεια είναι ο π. Διονύσιος Παλαιολόγος, όπου όλα ξεκινούν και ολοκληρώνονται προ της εισόδου του στο ιερατείο.

 

            Συντονιστής δε όλων των ενεργειών και εργασιών, δίδοντας τις κατευθυντήριες γραμμές και συμβουλές, ήταν ο π. Γεώργιος Μανιάτης. Όπως αναφέρεται και σε άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, ο Ναός του Σωτήρος, από πληροφορίες, φέρεται να υπήρξε στο απώτερο παρελθόν. Βάσει αυτών των πληροφοριών ανελήφθη η σχετική πρωτοβουλία για την κατασκευή του. Οι Μυρσιναίοι γνωρίζοντας από αγώνες, ρίχτηκαν σ’ έναν ακόμη.

            Το 1957 συστήνεται συντονιστική επιτροπή την οποία αποτελούσαν οι: Αναστάσιος Φλιάτουρας (ταμίας), Γεράσιμος Αποστολόπουλος, Διονύσιος Μπαντούνας, Ανδρέας Παλαιολόγος. Παράλληλα ιδρύεται θεατρικό τμήμα από Μυρσιναίους διαφόρων ηλικιών το οποίο με πολλές παραστάσεις στο χωριό και αλλού (Καρδιακαύτι κλπ) συγκεντρώνει χρήματα για την αποπεράτωση της εκκλησίας. Στο θεατρικό αυτό τμήμα έλαβαν μέρος οι : Θεόδωρος Τσίρος, Γεράσιμος Αποστολόπουλος, Κώστας Μετσοβίτης, Ιωάννης Κολλιόπουλος, Διονύσιος Παλαιολόγος, Γεώργιος Μπώκος, Γεώργιος Φ. Σοφιανός, Γεώργιος Β. Αποστολόπουλος και άλλοι.

            Οι εισφορές των Μυρσιναίων ήταν συνεχείς, είτε σε χρήματα, είτε σε αγροτιά προϊόντα. Και η επιθυμία τους να δουν τη ¨Σωτηρούλα¨ έτοιμη δεν θα αργήσει να εκπληρωθεί. Το 1959 θεμελιώνεται και το 1960 λειτουργεί πλέον σαν ένα γραφικό ξωκλήσι που όμως δεν θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή και ο εξοπλισμός του. Παράλληλα, το 1960, πλάι στη ¨Σωτηρούλα¨ στο ¨Σάρωμα γίνονται και οι πρώτοι Ιππικοί Αγώνες Ανδραβίδας – Μυρσίνης!.

            Οι προσπάθειες των Μυρσιναίων συνεχίστηκαν και οι βελτιώσεις στην εκκλησούλα συνεχίστηκαν επίσης.

            Χαρακτηριστικό δείγμα της μεγάλης και θερμής επιθυμίας των Μυρσιναίων να δουν τελειωμένη τη ¨Σωτηρούλα¨ αποτελεί το εξής γεγονός: Εκτός από τους εράνους που έκανε η συντονιστική – ερανική επιτροπή, κάποια στιγμή ¨έβγαλε στο λόττο¨ ένα μικρό γαϊδουράκι. Στην κλήρωση ο τυχερός δεν το κράτησε αλλά το δώρησε στην επιτροπή, η οποία το έβγαλε πάλι σε νέο λόττο. Αλλά και σ’ αυτήν την κλήρωση ο τυχερός το δώρησε και πάλι στην επιτροπή, η οποία τελικά το κλήρωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο πέντε φορές!.

            Ακόμη, η επιτροπή απευθύνθηκε και σε οικονομικούς παράγοντες εκτός Μυρσίνης, που άλλοι ανταποκρίθηκαν και άλλοι όχι. Μια σοβαρή ανταπόκριση στο κάλεσμα αυτό μπορεί να θεωρηθεί εκείνη του αείμνηστου Σταύρου Νιάρχου, του εφοπλιστή, που δώρησε την καμπάνα της ¨Σωτηρούλας¨. Η καμπάνα αυτή φέρει ανάγλυφες παραστάσεις χριστιανικού περιεχομένου και γενικά φαίνεται πως η κατασκευή της είναι αρκετά προσεγμένη.

            Τεχνίτης – κτίστης της ¨Σωτηρούλας¨ ήταν ο Μαστρο-Παύλος ο Ηπειρώτης, γνωστός στο χωριό, στο οποίο εργάστηκε για πολλά χρόνια.

            Σήμερα η ¨Σωτηρούλα¨ ανακαινισμένη (1995-1996) στο σύνολό της, εξωτερικά και εσωτερικά, φαντάζει ένα πανέμορφο ξωκλήσι, ανάμεσα σ’ ένα αλσύλιο από ποικίλα δέντρα. Η ανακαίνιση έγινε από το νυν εκκλησιαστικό Συμβούλιο του νέου Ναού Αγίου Νικολάου (1995).

            Κλείνοντας το κεφάλαιο ¨Σωτηρούλα¨ οφείλουμε να κάνουμε μνεία της προσφοράς της οικογένειας του αείμνηστου Αναστασίου Φλιάτουρα, η οποία για όλο το διάστημα της κτίσεως της ¨Σωτηρούλας¨ είχε αναλάβει αποκλειστικά την σίτιση των εργατών και τεχνιτών.


* Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα από το συγγραφικό έργο του Μυρσιναίου Διονυσίου Ν. Μπώκου με τίτλο «ΜΥΡΣΙΝΗ – Η ιστορία και ο κόσμος της» (1996). Η μεταφορά του κειμένου από το υπόψη βιβλίο στην παρούσα ιστοσελίδα είναι αυτούσια, πλην όμως στερείται δυστυχώς της σχετικής εικονογράφησης που μπορεί κανείς να απολαύσει στην έντυπη μορφή.

** Ο Διονύσιος Ν. Μπώκος γεννήθηκε στη Μυρσίνη το 1942 και επαγγελματικά σταδιοδρόμησε στην Πολεμική Αεροπορία από το 1961, μέχρι και την αποστρατεία του ως Ανώτερος Αξιωματικός. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών και παππούς ενός εγγονού. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μέχρι σήμερα δεκαεπτά (17) βιβλία ποικίλου περιεχομένου (λογοτεχνικά, ιστορικά, λαογραφικά κ.α). Έχει αρθρογραφήσει επί σειρά ετών σε αριθμό τοπικών εφημερίδων, ενώ από το 1990 μέχρι και το 2010 κυκλοφόρησε τη δική του τοπική εφημερίδα, τη «ΜΥΡΣΙΝΗ». Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Λογοτεχνών ΝΔ. Ελλάδος.

*** Οι Εθελοντές του χωριού μας, ευχαριστούν θερμά τον κ. Μπώκο, τόσο για την έμπρακτη στήριξη της προσπάθειας για ξαναζωντάνεμα του χωριού μας, όσο και για την μοναδικής αξίας διαχρονική προσφορά του στον τόπο μας, μέσα από το συγγραφικό του έργο.