Η Γκοτσαριά

(Διονυσίου Ν. Μπώκου: «ΜΥΡΣΙΝΗ – Η ιστορία και ο κόσμος της» ΜΕΡΟΣ ΙB΄ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ–ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΚΕΦ.5 – Η ΓΚΟΤΣΑΡΙΑ Σελ.184-186)

    Το 1946 και αφού ο Θεατρικός Όμιλος έχει ¨δοκιμάσει¨ τις δυνάμεις του, κάνει ένα βήμα ακόμη μπροστά. Αναβιώνει την γκοτσαριά, τον γενιτσαρίστικο χορό, με τους περισσότερους χορευτές από τα ίδια του τα μέλη. Και πετυχαίνει έτσι, πρωτιά στην περιοχή σηματοδωτόντας τη νέα αρχή στο Μυρσινιώτικο Καρναβάλι.

    Ο Γενιτσαρίστικος χορευόταν στο χωριό, από μαρτυρίες γερόντων σήμερα, από πριν το 1924 και σταματά με τον πόλεμο του 1940.

    Την γκοτσαριά του 1946 αποτελούσαν οι : Ιωάννης Σοφιανός (γενίτσαρης, ο μεγαλύτερος χορευτής σε ηλικία), Γεώργιος Τσίρος, Αθανάσιος Κοτίνης, Νικόλαος Μπουντανιώζος, Ευστάθιος Χ. Κοτίνης, Διονύσιος Αγγελόπουλος, Βασίλειος Αναστασίνης, Διονύσιος Παλαιολόγος, Γρηγόρης Χριστόπουλος και μπούλες οι : Αντώνιος Μπουντανιώζος και Δημήτριος Παλαιολόγος (Μητσικούλιας), γέρος ο Γεράσιμος Αποστολόπουλος και γριά ο Θεόδωρος Τσίρος.

   

Συνοδός της γκοτσαριάς κατά τις επισκέψεις της σε άλλα μέρη, όπως Ανδραβίδα, Γαστούνη, Αμαλιάδα κλπ ήταν ο ιερέας σήμερα Γεώργιος Σ. Μανιάτης.

    Έτσι, αργότερα, κατά το 1950 επίσης, γίνεται και η γκοτσαριά ένα ακόμη ¨αποκούμπι¨ στην προσπάθεια για το ΣΧΟΛΕΙΟ!.

    Το κεφάλαιο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ, αξίζει να το κλείσουμε αφήνοντας έναν από τους πρωταγωνιστές του να πει για το μεράκι, τη θέληση, την προσφορά και τον αγώνα τους, μέσα από απλά λόγια. Και μαζί να μας περιγράψει το ένα από τα ¨δύσκολα¨ που αντιμετώπισε ο Θ.Ο!. Ο Αντώνιος Μπουντανιώζος μας λέει: ¨Ξεκινήσαμε με το τίποτα. Το χωριό δίψαγε για θέατρο. Η αίθουσα γέμιζε αλλά δεν είχαμε καθίσματα. Κάτι έπρεπε να κάνουμε γι’αυτό. Τουλάχιστον να πέρναμε πάγκους. Αλλά ήταν αρχή. Με τι χρήματα;. Μια μέρα ¨σκεφτήκαμε¨ τα χοντρά κυπαρίσσια του Λεωνίδα Φλιάτουρα (στη θέση απέναντι από το σχολείο σήμερα). Έτσι, πήγαμε ένα βράδυ κρυφά, τα κόψαμε, τα φορτώσαμε στο κάρρο, τα πήγαμε στην κορδέλλα και ούτε γάτα ούτε ζημιά!. Έγιναν οι πάγκοι. Ο κόσμος έβρισκε πια να καθήσει. Αφού λοιπόν μαζέψαμε χρήματα, ένα βράδυ, λίγο πριν ξημερώσει ρίξαμε στην πόρτα του Λ. Φλιάτουρα το αντίτιμο της αξίας των κυπαρισσιών!. Έτσι με τα ψέμματα ξεκινήσαμε και πετύχαμε πολλά…¨.

    Για δε το άλλο ¨δύσκολο¨, το πιο … ¨δύσκολο¨, την ¨δοκιμασία¨ που πέρασαν κάποια μέλη του Θ.Ο, ο αείμνηστος Νικόλαος Δ. Μπώκος άνθρωπος της αγοράς – παντοπώλης τότε – μας είχε πει:

    ¨Τα μέλη του Θ.Ο έχοντας ήδη κερδίσει την αγάπη του κόσμου, πίστεψαν ότι θα πρόσφεραν περισσότερα στο χωριό αν κέρδιζαν την προεδρία της Κοινότητας. Με αυτό το σκεπτικό η γενιά των 30άρηδων κατέβασε τελικά συνδιασμό στις Κοιν. Εκλογές του 1951. Αντίπαλος συνδιασμός ήταν εκείνος του σ, υπερδιπλάσιας ηλικίας!. Ε, λοιπόν τα μέλη του Θ.Ο έχασαν τις εκλογές πανηγυρικά!...¨.


* Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα από το συγγραφικό έργο του Μυρσιναίου Διονυσίου Ν. Μπώκου με τίτλο «ΜΥΡΣΙΝΗ – Η ιστορία και ο κόσμος της» (1996). Η μεταφορά του κειμένου από το υπόψη βιβλίο στην παρούσα ιστοσελίδα είναι αυτούσια, πλην όμως στερείται δυστυχώς της σχετικής εικονογράφησης που μπορεί κανείς να απολαύσει στην έντυπη μορφή.

** Ο Διονύσιος Ν. Μπώκος γεννήθηκε στη Μυρσίνη το 1942 και επαγγελματικά σταδιοδρόμησε στην Πολεμική Αεροπορία από το 1961, μέχρι και την αποστρατεία του ως Ανώτερος Αξιωματικός. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών και παππούς ενός εγγονού. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μέχρι σήμερα δεκαεπτά (17) βιβλία ποικίλου περιεχομένου (λογοτεχνικά, ιστορικά, λαογραφικά κ.α). Έχει αρθρογραφήσει επί σειρά ετών σε αριθμό τοπικών εφημερίδων, ενώ από το 1990 μέχρι και το 2010 κυκλοφόρησε τη δική του τοπική εφημερίδα, τη «ΜΥΡΣΙΝΗ». Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Λογοτεχνών ΝΔ. Ελλάδος.

*** Οι Εθελοντές του χωριού μας, ευχαριστούν θερμά τον κ. Μπώκο, τόσο για την έμπρακτη στήριξη της προσπάθειας για ξαναζωντάνεμα του χωριού μας, όσο και για την μοναδικής αξίας διαχρονική προσφορά του στον τόπο μας, μέσα από το συγγραφικό του έργο.